insan ençok kendine benzeyen bir şehre dönerken acı çekermiş...tanıdıkdı busefer tadı bu mutsuzluun budenli tanıdık bi şehre dönerken nasıl olabilirdiki...ve tanıdıktı bakışı bu denli acıtmasına rağmen ruhumu...bakmasaydı daha iiyiydi ya bakmasaydım bende ardıma...gerçi geçti uzun zaman olmasada...birazda bu yüzden bu kente kırgınlığım...bu kentden kaçışım...silipde başlayabilsek keşke en baştan heryeni hayat bi öncekinin sayesindeyken nekadar zor unutmak herşeyi farkında olmak ne denli yorucu...kocaman bi valiz aldım bukenti sığdıramıcaağım kadarda küçük aynı zamanda tüm canımı acıtan sevdiklerim gibi zaten bi önckide bisonraki gibi...yanlız bugün diil yani önceki zamanlara dair benim mutsuzluğum...eskiydi tüm zamanlar eksikti onun bakışları...tanımaktan bile korktuğum hayatımın 3.tekil şahsı sen bana sadec mutsuzluklar ekledin...
...genel olara kendimden pek memnun değilim şu sıra...kendimle ilgili sorunlarım var kendimden sıkıldığım zamanlar kendime gelmem gereken anlar var...hayat sabah kalkıp gıyınıp dukkana gelmek gun boyu ınsanlara gulumsemek personelın abuk subuk ıstek ve saçma sapan tavırlarına maruz kalmak patronlara gereksiz laflar anlatmak para saymak ışıkları kapatıp taksı çağırmak taksıcının ona göre çok önemli bana göre çoğu kez anlamsız kalan hayat eleştırılerını dınlemek eve gıtmek herkul nereye ışedı çıka nereye kustu telaşından sonra abuk bı tv dızısı karşısında uyuyakalmak oldu...yatagın uzerındekı temız çamaşırlara hergun bır yenısı eklenıyor ve ben ıçerısınden bı çorap bır hırka alıp oldukları yerde bırakıyorum onları...akşamları çok yayılmışlarsa bırazcık daha kenara ıttırıyorumkı banada yer açılsın dıye...eskıden bıseyler cızerdım arada da olsa...çiçek yetiştirirdım kıtap okuduğum zamanlar vardı mesela...bıyerlere gıdıp bı bıra söyleyıp eskı bı arkadaşı bekledığım bıkaç zamanım vardı...ruh...
Yorumlar