insan ençok kendine benzeyen bir şehre dönerken acı çekermiş...tanıdıkdı busefer tadı bu mutsuzluun budenli tanıdık bi şehre dönerken nasıl olabilirdiki...ve tanıdıktı bakışı bu denli acıtmasına rağmen ruhumu...bakmasaydı daha iiyiydi ya bakmasaydım bende ardıma...gerçi geçti uzun zaman olmasada...birazda bu yüzden bu kente kırgınlığım...bu kentden kaçışım...silipde başlayabilsek keşke en baştan heryeni hayat bi öncekinin sayesindeyken nekadar zor unutmak herşeyi farkında olmak ne denli yorucu...kocaman bi valiz aldım bukenti sığdıramıcaağım kadarda küçük aynı zamanda tüm canımı acıtan sevdiklerim gibi zaten bi önckide bisonraki gibi...yanlız bugün diil yani önceki zamanlara dair benim mutsuzluğum...eskiydi tüm zamanlar eksikti onun bakışları...tanımaktan bile korktuğum hayatımın 3.tekil şahsı sen bana sadec mutsuzluklar ekledin...
...çok fazlaca mutsuz olmanız için sebepleriniz olabilir,ağlamak için haklı nedenleriniz,çıkmayan yollarınız,yaşamak istemediğiniz zamanlarınız,kurmak istemediğiniz cümleleriniz...ve siz...sadece ve yeg den kendinizsiniz...başka nedenler bulmak için son bi çabanız kaldıysa içinizde hissedebildikleriniz için tanrıya şukretmekle başlayabilirsiniz...hissettiğiniz tek bi sıcaklık tüm hayatınıza bedel hayallerinize destek başarılarınıza neden demek olabilir belkide...ki ben tamda şu sıra bana armağan biri için teşekkür ediyorum tüm evrene...her defasında yenıden masalları sevdirdiği için inancımı yenılediği hayallerimi desteklediği için varlığının uzaklıklar yada zamanla ölçülemediği için başarılarıma neden hayatıma renk olduğu için...kazanmak yada kaybetmek değil var olabilmek ve kendin olabilmekti önemlı olan...bilmediğimiz savaşlara dahil edildiğimizde ve çokça üzüldüğümüzde birileri tarafından her defasında incitildiğimizde...ençok kahkahalarımız geliyo kulağıma bide hep var olucağına
Yorumlar