hiç bişi sölemek istemediim zamanlarda olmama rağmen cümleler biriktiriorum satır aralarımda virgüller koyuyorum ardıradına bitmesin istiorun neyse bukadar ısrr ettiğim sürmesi için birtürlü anlayamıorum...sususyorum susuyorumda birtürlü geçmio bu uğultu içimdeki kalabalık şölenler kuruyo festivaller yapıoo koşturup duruo hep bu çocuklar offf bu kalabalık beni çok yoruoo...sesiz cümlelerimide alıp çıkıorum terasa bide kırmızı sek şarap alıorum bu bağbozumu mevsimine ne çok yakışıorum diorum kendime...uzun zman sonra ilk defa mutlu hissediorum ama yine aymı huzursuzluk var içimdeki kentde...onuda terkettim dün...tüm sevdiğim sokaklarına rağmen hemde daha kalabalık daha yorucu daha sıcak aynı zamanda daha soğuk olabilen bi kente kaçma pilanları kuruyorum daha çok mutlu oalbilme hayalleri kuruyorum bide...bide susuyorum gene cümmlelerim taşıo avuçlarımdan hassi...tr diip eğipyerden topluyorum düm dağılan yanlarımı sağdan soldan ordan burdan...farketmedi zaten bir diğeri ötekide hiç gelmedi buda bana yetmedi zaten sen hep yoksundun zamandan ben hep eksiktim sen varken zamansız zamanlardaağladım en çokda dizlerimkanadığında seni hatırladım sen hep yitiktin zamanda ben hep geç kaldım hayta...bide susutum bide uyudum uyandıımda bitmişti herşey ve ben dim yine ennihayetinde bana kalan bikeredaha gülümsedim ve susutummm...
neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
Yorumlar